Week 15-16

Week 15-16, 51 dagen.

Ondanks dat ik hier nog een 1,5 maand te gaan heb, voelt het al alsof ik morgen naar huis ga! Ik heb woensdag mijn 3e rapport ingeleverd, dus nog een te gaan. Ondertussen dat ik aan het plannen was hoe ik dit 4e rapport klaar moet krijgen voordat ik hier weg ben, kwam ik tot de volgende conclusie: nog 3 weken stage en dan ben ik gewoon helemaal klaar. Mijn komende tijd ziet er als volgt uit: 1 week stage – 2 weken Zuidereiland (waar ik extreem veel zin in heb) – 2 weken stage – 2 weken rond trekken (waarschijnlijk weer naar het Zuidereiland). Omdat dit telkens maar kleine periodes zijn, voelt het alsof het zo over is. Daarnaast beginnen de eerste mensen hier ook al af te vallen, ze gaan naar huis of gaan reizen waardoor je ze niet meer ziet. Daardoor loop je wel met de gedachte, ik zou zomaar de volgende kunnen zijn... Begrijp me niet verkeerd, maar ik moet hier nog even het e.a. zien voordat ik weer daadwerkelijk naar jullie kan terugkeren. Daar gaan we dan weer, zaterdag 29 november.

Jullie zijn van me gewent dat ik hier nu hele spectaculaire verhalen ga neerzetten over wat ik zoal gedaan heb, maar dit keer hebben we het rustig gehouden. Deze zaterdag stond in het teken van uitbrakken (vrijdag avond ben ik naar een festival geweest), kapper, Sinterklaas cadeaus kopen (daarover later meer) en te eindige op een strand net buiten Auckland om vervolgens daar wat te eten. Om een lang verhaal kort te maken; dit hebben we precies in deze volgorde gedaan.

Op zondag zouden we misschien naar een eiland gaan, deze kan je bereiken via de ferry welke vertrekt vanuit de stad. Hier zouden we wat wijn gaan proeven en lekker wat eten, dit ging alleen door mits het weer mee zat. Toen ik ’s ochtends wakker werd keek ik naar buiten, en dat zag er goed uit. Echter toen ik op mijn telefoon keek voorspelden ze voor de middag slecht weer. Hierdoor hebben we besloten om niet te gaan omdat het anders “weggegooid geld” is. In plaats hiervan ben ik Mount Eden opgerend, wat een kleine 4 kilometer bergop is. Na twee maanden niet gerend te hebben was ik best tevreden met het resultaat. Hierna ben ik weer snel terug gerend, gedoucht en heb ik even wat boodschappen gedaan. Toen we terug waren zijn we snel naar de bus gelopen om vervolgens weer op het zelfde strand te zitten. Rond een uurtje of 6 ben ik terug naar huis gegaan omdat een van mijn huisgenoten de volgende dag is vertrokken. Dit hebben we afgesloten door met zijn 3e (ik, mijn huisgenoot en ex-huisgenoot) wat te eten.

Deze keer zal ik even de woensdag erin gooien. Op woensdag eten we namelijk altijd bij vrienden die net buiten de stad wonen. Meestal zijn we hier met zijn 6e in totaal, maar hoelang het duurt hoe meer mensen er komen (afgelopen woensdag zijn we met 10). Om toch een beetje de “december gevoelens” erin te houden, hebben we met 8 Nederlanders loodjes getrokken waardoor iedereen een gedicht kon gaan schrijven en een kleinigheidje moest kopen, jullie kennen het principe. Geloof me; het is een apart gevoel om met lekker weer Sinterklaas muziek, en nu ook overal kerstmuziek en kerstbomen te zien/horen. Het was een leuke avond. Als cadeau had ik een plastic golfclub gekregen met als inhoud JellyBeans (kleine snoepjes). Omdat ik natuurlijk altijd even moet zwaaien met een golfclub, deed ik dat bij deze ook, met als resultaat: kapotte televisie. Mijn stokje brak namelijk waardoor de snoepjes tegen de tv vlogen. Zoals de meeste van jullie weten ligt mijn swingsnelheid redelijk hoog waardoor er van de tv niet veel meer over is....

Door naar afgelopen weekend. Dit weekend stond Cape Reinga (Noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland) op de planning. Op vrijdagavond zijn we met zijn vieren vertrokken naar het noorden. Na een kleine 4,5 uur rijden kwamen we aan op 90 miles Beach, welke begint op 90 miles afstand van het noordelijkste puntje. Aan het begin van dit strand had ik een huisje voor de komende twee nachten gehuurd. Toen we op zaterdag wakker werden en ik ons huisje uitliep, kon ik langzaam wakker worden met een strak blauwe lucht en de zee op de achtergrond. Met een goed ontbijtje op zijn we naar net noorden vertrokken om hier het noordelijkste puntje te zien, maar we begonnen met zand surfen. Hier hebben we een bodyboard gehuurd om vervolgens in de hitte een duin op te lopen. De eerste keer ben ik al liggend op het bord naar beneden gegaan. Aangezien het echt stijl was ging het sneller dan je zou verwachten. Hierna ben ik nog twee keer omhoog gelopen, want die berg was echt niet te doen. De laatste keer heb ik geprobeerd om al surfend/snowboardend naar benden te gaan. Hierna ben ik tot de conclusie gekomen dat elke vorm van sport waarmee je op een plank moet staan, water surfen, zand surfen, snowboarden zal ik ook wel niet kunnen, niet voor mij weg is gelegd. Omdat het echt mooi weer was zijn we snel het laatste stukje omhoog gereden om even het noordelijkste puntje te bekijken. Op deze plek komen de tasmaanse zee en de Pacific Ocean bij elkaar, dit kan je in de zee zien doordat er een “lijntje” loopt. Ook was er nog een vuurtoren te zien en een bord dat me vertelde dat ik ongeveer 18,000 km van huis zit. Na dit gezien te hebben zijn we snel naar het dichtstbijzijnde strand gereden om hier even lekker te bakken. De avond hebben we afgesloten met bier, BBQ en een kampvuur op het strand.

Zondags zijn we via de westkust terug naar huis gereden. Ik had ergens gelezen dat je deze weg zeker gezien moest hebben. Waar ik het had gelezen weet ik niet meer, maar het was zeker de moeite waard. Om de paar kilometer had je weer het gevoel dat je in een totaal andere omgeving zat, we gingen van polderlandschap, naar de jungle, naar de bergen, naar de kust, etc. Echter was het wel een lange rit waardoor we maar even op het strand hebben kunnen liggen en verder heel de dag hebben gereden. Onderweg zijn we ook nog een Kauriboom tegen gekomen, welke volgens mij, een van de grootste van Nieuw-Zeeland is. Geloof me: hij was echt groot.

Volgende week vertrek ik naar het Zuidereiland voor twee weken, daardoor weet ik niet wanneer jullie weer van me horen. Als jullie willen weten hoe het met me gaat hebben jullie altijd mijn nummer . Voor de gene die ik niet meer spreek: vanuit het zonnige Nieuw-Zeeland hele fijne feestdagen en tot volgend jaar.

Gegroet.